O Baru, gradu pod Rumijom, pisali su i pišu mnogi a kako je grad izgledao u 17.vijeku vidjet ćemo u spisima čuvenog osmanlijskog putopica Evlije Ćelebije. Njegov putopis o  Baru iz 1662. godine prenosimo u cjelosti:

“U ovu kasabu ušao je Osvajač Gazija 883/1478. Godine. Ona pripada teritoriji skadarskog sandžaka kao jedan vojvodaluk. Ona je ispostava (nijabet) kao jedna od nahija ulcinjskog kadiluka. Ima gradskog dizdara i naoružanu posadu. Sve su to hrabri arnautski junaci, koji sa svojim fregatama neprestano napadaju vilajet Pulju, obale Klore, buntovne mletačke gradove, i crnogorske i klimentske hajduke. Oni upadaju među njih i vraćaju se zdravi s plijenom u svoj grad, siti, i nikada ne dolaze praznih šaka. U svakom slučaju, oni moraju odnekud doći s nekim dobitkom.

Ovaj grad nalazi se na obali Jadranskog mora. Sagrađen je od kamena u obliku četvorougaonika i predstavlja vrlo vješto izgrađenu tvrđavu.

U tvrđavi se nalaze vojničke kuce, pokrivene ćeremitom i kamenim pločama. One uopšte nemaju bašča. Tu se nalazi jedna džamija sultana Ahmeda, mekteb, medresa, jedan mesdžid, žitni ambar, skladište municije, cisterne, impozantni topovi, jedna gradska kapija, gradska muzika i jedan opkop.

Podigavši se odatle, stigli smo u grad Ulken (Ulcinj), koji se nalazi na krajnjoj granici.”